گرفته تر ز خزان دلم خزاني نيست
ستاره بارتر از چشمم آسماني نيست
به حجم تنگدلي هاي آفتابي من
مدار حوصله هيچ کهکشاني نيست
سزاي پاکي ات اي اشک، آستيني نيست
به سر بلندي ات اي عشق، آستاني نيست
مرا که شانه ام از حمل آفتاب خم است
بجز پناه دو دست تو سايباني نيست
به سوگواري اين چشم هاي سرگردان
به غير چشم سياه تو نوحه خواني نيست
به غير تسليت چشم هاي دلسوزت
مرا نياز تسلي به همزباني نيست

سلام حاج علي
قربون اون سبيلهاي بناگوش در رفتت...
اي خوش استيل...
اي سبيل...

خدايا!
من دلم قرصه!
كسي غير از تو با من نيست
خيالت از زمين راحت، كه حتي روز روشن نيست
كسي اينجا نميبينه، كه دنيا زير چشماته
يه عمره يادمون رفته، زمين دار مكافاته
فراموشم شده گاهي، كه اين پايين چه ها كردم
كه روزي بايد از اينجا، بازم پيش تو برگردم
خدايا وقت برگشتن، يه كم با من مدارا كن
شنيدم گرمه آغوشت
اگه ميشه منم جا كن...