سالروز ولادت حضـرت امام رضـا (ع) بر همگان مبارک



 مولای من! تو را امام غریب می‌نامند،
می‌دانم بد میزبانی بودند و در مهمان‌نوازی وفا نکردند.

مولای من! بعد از گذشت روزگار، حال تو میزبان ما هستی؛
تو میزبان گریه‌ها و نیازها؛ غم‌ها و دلتنگی‌های ما هستی.
تو که غریبی را احساس کرده‌ای!
حال غریبه‌ها به آستان کرم تو چشم دوخته‌اند و به دستان پر مهرت توسل کرده‌اند.

مولای من! می‌خواهم از زائرانی بگویم که جاده به جاده و شهر به شهر گذشته‌اند،
تا نفسی مهمان شوند و از می عشق تو بنوشند.

مولای من! می‌خواهم از سنگفرش آستان مقدّست بگویم که سجده‌گاه قدوم مهمانانت شده است؛
از کبوتران عاشقی که گرداگرد حرم پاک تو می‌چرخند و تو را طواف می‌کنند؛
از نسیم بگویم که بیرق گنبدت را بوسه‌ باران می‌کند و عطر دلربای تو و اشک تمنای زائرانت را به اوج افلاک میبرد



مولای من! می‌خواهم از آسمان بگویم که هر روز نه، هر ساعت نه،
هر لحظه و ثانیه از تو جان می‌گیرد و در پیشگاه شکوه تو جان می‌دهد.

ای آفتاب مهربانی! می‌خواهم از خورشید بگویم که در هر طلوع
با انوار خود به پنجره فولاد تو چنگ می‌زند و از ضریح تو نور می‌گیرد.

ای حجت خدا! خوش به حال جاده که از قدوم زائرانت بغض تنهایی خود را می‌شکند
و خاک پایشان را به سینه زخم‌آلود خود می‌زند که عمری است از طواف تو جا مانده است.

خوش به حال رواق‌ها، درها و دیوارهایی که از نفس مهمانانت پَِر می‌گیرند و به ضریح پاک تو می‌رسند.
خوش به حال مناره‌ها وکاشی‌ها!

حال در آستانه سالروز طلوع جاودانه تو ای شمس‌الشموس،
از راه دور به میعادگاه عاشقی تو چشم دوخته‌ایم تا از جام کرامتت جرعه‌ای بنوشیم.
عنایتی کن و ما را بی‌نصیب مگردان!



ای امام رئوف، ای غریب غریب نواز!
به آستانة محبّت تو، دامن دامن حاجت می آوریم و صحرا صحرا کرامت می بریم.
چه کنیم که ظرفیت دست و دامن کوچک ما اندک است،
و الاّ دریای احسان تو بیکرانه است.

میلیون ها زائر را می پذیری،
نه منّت می گذاری و نه منّت می پذیری.
هرکس را به نحوی می نوازی،
تو "رضا"یی و همه را راضی بر می گردانی
و ذرّه ای از عنایت تو و ارادت ما کم نمی شود.

آنجا که فرشتگان به کفشداری حرمت مشغولند و کرّوبیان خادمان افتخاری آستان تواند،
ما کمتر از آنیم که خاک پای خستة زائرانت باشیم و "اباصلت" آستانت به شمار آییم.
اما تو زائرانت را دوست داری و در خانة خودت به حضور می پذیری.

لحظه ای که دلمان می شکند و شانه هایمان می لرزد و اشک در دیدگانمان حلقه می زند،
یعنی اذن ورودمان داده ای.
وقتی "السلام علیک" می گوییم،
رواق چشممان با قطرات اشک، آیینه کاری می شود.
آنگاه از پشت ضریح اشک،
سیمای تو را می بینیم که در هاله ای از عصمت سبز قرار دارد
و دست عنایتت بر سر زائران است
و نگاه مهربانت، ضامن آهوی دل ما می شود،
دلی که از همه جا رمیده و به حرم تو روی آورده است.
همه ی هستی ما، نذر یک لحظه حضور در کنار ضریحت باد !
ای هشتمین نور آسمان عشق و دلدادگی ...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است‏
رَبِّ أَدْخِلْنِی فِی لُجَّةِ بَحْرِ أَحَدِیَّتِکَ وَ طَمْطَامِ یَمِّ وَحْدَانِیَّتِکَ وَ قَوِّنِی بِقُوَّةِ سَطْوَةِ سُلْطَانِ فَرْدَانِیَّتِکَ حَتَّى أَخْرُجَ إِلَى فَضَاءِ سَعَةِ رَحْمَتِکَ وَ فِی وَجْهِی لَمَعَاتُ بَرْقِ الْقُرْبِ مِنْ آثَارِ حِمَایَتِکَ مَهِیبا بِهَیْبَتِکَ عَزِیزا بِعِنَایَتِکَ مُتَجَلِّلا مُکَرَّما بِتَعْلِیمِکَ وَ تَزْکِیَتِکَ وَ أَلْبِسْنِی خِلَعَ الْعِزَّةِ وَ الْقَبُولِ وَ سَهِّلْ لِی مَنَاهِجَ الْوُصْلَةِ وَ الْوُصُولِ وَ تَوِّجْنِی بِتَاجِ الْکَرَامَةِ وَ الْوَقَارِ وَ أَلِّفْ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحِبَّائِکَ فِی دَارِ الدُّنْیَا وَ دَارِ الْقَرَارِ وَ ارْزُقْنِی مِنْ نُورِ اسْمِکَ هَیْبَةً وَ سَطْوَةً تَنْقَادُ لِیَ الْقُلُوبُ وَ الْأَرْوَاحُ وَ تَخْضَعُ لَدَیَّ النُّفُوسُ وَ الْأَشْبَاحُ یَا مَنْ ذَلَّتْ لَهُ رِقَابُ الْجَبَابِرَةِ وَ خَضَعَتْ لَدَیْهِ أَعْنَاقُ الْأَکَاسِرَةِ لا مَلْجَأَ وَ لا مَنْجَى مِنْکَ إِلا إِلَیْکَ وَ لا إِعَانَةَ إِلا بِکَ وَ لا اتِّکَاءَ إِلا عَلَیْکَ ادْفَعْ عَنِّی کَیْدَالْحَاسِدِینَ
پروردگارا مرا در ژرفاى دریاى یگانگى‏ات،و در میان اقیانوس یکتایى‏ات وارد ساز،و با نیروى چیرگى سلطنت‏ تنهاى‏ات توانمند گردان تا به فضاى بى‏کران رحمتت درآیم،درحالى‏که در چهره‏ام درخشندگیهاى‏ پرتو قرب از آثار حمایتت فروزان باشد و به شوکتت پرشکوه باشم،و به عنایتت عزیز باشم،و به آموزش و پرورشت بزرگ و بزرگوار باشم،خدایا خلعتهاى عزّت و قبولى را بر من بپوشان،و برایم راههاى پیوند و پیوستگى را هموار کن، و به تاج کرامت و وقار تاجدارم نما،و میان من و شیفتگانت در دنیا و آخرت پیوند انداز، و از نور نامت شوکت و قوّتى به من عنایت کن که دلها و جانها مطیع من گردند، نفوس و بدنها نزد من فروتن شوند،اى آن‏که گردن گردنکشان برایش خوار گشته،و پادشاهان در پیشگاهش فروتن شده‏اند،پناهگاه و راه رهایى از تو جز به تو نیست و کمکى نیست جز از تو،و تکیه‏گاهى نیست‏ جز بر تو،خدایا!بداندیشى حسودان،
وَ ظُلُمَاتِ شَرِّ الْمُعَانِدِینَ وَ ارْحَمْنِی تَحْتَ سُرَادِقَاتِ عَرْشِکَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ أَیِّدْ ظَاهِرِی فِی تَحْصِیلِ مَرَاضِیکَ وَ نَوِّرْ قَلْبِی وَ سِرِّی بِالاطِّلاعِ عَلَى مَنَاهِجِ مَسَاعِیکَ إِلَهِی کَیْفَ أَصْدُرُ عَنْ بَابِکَ بِخَیْبَةٍ مِنْکَ وَ قَدْ وَرَدْتُهُ عَلَى ثِقَةٍ بِکَ وَ کَیْفَ تُؤْیِسُنِی [تُوئِسُنِی‏] مِنْ عَطَائِکَ وَ قَدْ أَمَرْتَنِی بِدُعَائِکَ وَ هَا أَنَا مُقْبِلٌ عَلَیْکَ مُلْتَجِئٌ إِلَیْکَ بَاعِدْ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَعْدَائِی کَمَا بَاعَدْتَ بَیْنَ أَعْدَائِی اخْتَطِفْ أَبْصَارَهُمْ عَنِّی بِنُورِ قُدْسِکَ وَ جَلالِ مَجْدِکَ إِنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْمُعْطِی جَلائِلَ النِّعَمِ الْمُکَرَّمَةِ لِمَنْ نَاجَاکَ بِلَطَائِفِ رَحْمَتِکَ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا وَ نَبِیِّنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ
و تیرگیهاى شرّ دشمنان را از من دور کن،و به من مهر ورز زیر سراپرده‏هاى عرشت،اى گرامى‏ترین گرامیان،ظاهر هستى‏ام را در به دست آوردن خشنودیت تأیید کن،و قلب و نهادم را با آگاهى بر راههاى رسیدن به پیشگاهت روشن فرما.خدایا چگونه از در خانه‏ات مأیوس و ناامید بازگردم درحالى‏که با اعتماد به تو وارد آن شدم،و چگونه از عطایت ناامیدم مى‏کنى‏ درحالى‏که مرا به دعا در پیشگاهت فرمان دادى،اینک به تو روى آورده‏ام و از تو پناه مى‏جویم بین من و دشمنانم دورى انداز، چنان‏که بین دشمنانم دورى انداختى،به نور پاک و عظمت و بزرگوارى‏ات دیدگان دشمنانم را از دین من نابینا کن،به یقین تو خداى عطابخش نعمتهاى بزرگ و باارزش به بندگان نجواگر خویش هستى،که با لطائف رحمتت تو را مى‏خوانند،اى زنده،اى پاینده‏ اى صاحب بزرگ و کرامت و درود خدا بر مولاى ما و پیامبر ما محمّد و بر خاندان‏ پاک و پاکیزه‏اش همه و همه

(ازهمگان برای امام زمان بیماران من عاصی اگردلت سوخت التماس دعا )

مسجد امام رضا (ع) هرساله میلادباسعادت ثامن الحجج را بابرامه های شاد ومتنوع ومذهبی ومسابغات با همه گروه های سنی اعم چون سالهای گذشته امسال در روز سه شنبه مورخ 26/6/92 میلادهشتمین ستاره نبوت باهمکاری اداره تبلیغات اسلامی و اداره تربیت بدنی ارشاداسلامی ودیگر قشرهای شهرستان سمیرم انشا الله بادست توانمند وهمکاری مردم برگذار مینماید.ازعزیزانی قضد هرگونه همکاری رادارند بامادرتماس باشندمنتظر استقبال گرمتان هستیم

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علی الحسین

و علی علی بن الحسین

علا اولاد الحسین و اصحاب الحسین

السلام علیک یا جعفر بن محمد ایها صادق(ع)

سالروز شهاد امام صادق (ع) را بر شیعیان و دوسداران آن حضرت تسلیت عرض مینمایم

قیــــع! باز کن آغوش روح پرور را

که در برت بِکِشی میهمان آخر را

بقیع! غسل زیارت کن و ضریح بساز

که بوســه‌ها بزنی پیکری مطـــهر را

بقیع! این تنِ مولای سالخورده‌ ماست

بگیر در بغــــل آرام یــــاس پــــرپـــــر را

بدان که شرح غم این غریب دشوار است

غمی که کاسه‌ی خـــون کرد دیده‌ی تر را

بمیرد آنکه در این سنّ و سال زهرش داد

که آتــشی زد و سوزاند پای تا ســــــر را

شرار زهر شبی را به خاطرش آورد

که دید شعله‌ی بر چار چوبه‌ی در را

میان دود درِ خانه با لگــــد وا شد

که باز زنده کند روضه‌های مادر را:

چه ضربه‌ای که سر و روی میخ را خون کرد

شکست شیشه‌ عمر عـــــزیز حیــــــــدر را

بقیع! روضه‌ی شیخ الائمّه سنگین است

ولی بیا که بگویــــم از این فـــــــــــراتر را

چه گویم از شب و پای برهنه‌ی آقــا؟

که زنده کرد عزای سه ساله دختر را

چه گویم از غم آن نازدانه طفلی که

میان همهمه گم کرده ‌بود معجر را؟

گمان نکن که تمام است مقتل‌الصّادق

بقـــــیع! گوش بده حرفهای آخـــــــر را

به قصد کُشتنش آن شب که تیغ بالا رفت

خـــــــــــدا رساند پیِ یاری‌اش پیمـــــبر را

همین رسول خدا دید شمر ملعون را

که بُرد زیر گلوی حســــــــین خنجر را

 تلاش کرد ولی جای بوسه را نبُرید

به زورِ پا زد و گرداند پاره‌ پیــــــکر را

تصویر مرحوم(منوچهرپیرمرادیان) خادم افتخاری مسجد امام رضا (ع)سمیرم درسنه90 

آقای منوچهرپیرمرادیان ازجانبازان هشت سال دفاع مقدس ودرسنه 86تاسنه89مشغول خدمت افتخاری درمسجد امام رضا(ع) وعضو هیئت امناءمسجد بوده  ودرسنه 91 دراثر شیمیائی دچار مشکل ریوی گردید ودرنیمه دوم سال 91 دارفانی راوداع کرد یادش گرامی وروحش شاد